Agata zasugerowała mi wejście na wieżę kościoła przy rynku, skąd jest ciekawy widok na całe miasto. Podziękowałem jej za poradę, ale ...
... tak ogólnie to uważam się za faceta w średnim wieku, który daje radę. Niemniej ten błysk lęku w jej oku, gdy się upewniała "... ale dasz radę wejść tak wysoko?". No cóż, a za resztę zapłacę kartą Mastercard.
Mimo jej obaw wszedłem i nie żałowałem tego. Popatrzcie zresztą sami:
Drugą wieżę tego dnia oglądałem tylko z daleka. Hotel do którego trafiłem stoi prawie w centrum miasta, ale tak jakoś przy ogródkach działkowych. Sprawiało to nieco niesamowite wrażenie. Wewnątrz elegancki i nowoczesny hotel, a za oknami działki, lauby, starsze panie w słomianych kapeluszach podlewają pomidory i jednym słowem atmosfera kanikuły, lub raczej emerytury.
Okno mojego pokoju wychodziło na wrocławską Sky Tower. Nie dość, że dojeżdżając do miasta widać ją już z daleka, to jeszcze w naszej rodzinie budzi ona dodatkowe emocje. To tutaj nasz syn przywiózł swoją dziewczynę, aż z Gliwic, żeby jej się oświadczyć na tarasie widokowym, o zachodzie słońca. Tak więc jest to kawałek naszej rodzinnej legendy.
A tak w ogóle, to lubię szkolenia.