Pojechaliśmy na niedzielną wycieczkę do Koźla. Od dawna Koźle wydawało mi się obiecującą miejscówką. Średniowieczna historia, zamek, ujście Kłodnicy, wszystko to wydawało mi się wołać "Chodź i podziwiaj to co masz pod bokiem". Więc pewnej jesiennej niedzieli pojechaliśmy oswajać te niezwykłości.
Nie, nie powiem, że się rozczarowałem. Po prostu źle sobie to wyobrażałem. Ale i tak jestem gotowy ponownie tam pojechać na wiosnę i poprawić te pierwsze, pośpieszne i nieco niedbałe zdjęcia.
Śluza w Koźlu jest pozostałością Kanału Kłodnickiego. Najprawdopodobniej będzie to temat kolejnego wpisu. Ale to dopiero w następnym roku, w lecie. Początkowo węgiel z kopalni Górnego Śląska wożono do Wrocławia i Berlina, drewnianymi łodziami, ciągnionymi przez konie. Stąd śluza o takich wymiarach.
Koźle to oczywiście koziołki i niech w Lublinie i Poznaniu sobie nie myślą. Na rynku mamy trzy figurki. Może to jakaś sugestia, że w dawnych czasach mieszkańcy Koźla nie hodowali kosztownych krów ale tańsze kozy.
Miasto wygląda na zamierające, ale kościół jest okazały. Nawet na rynku, czyli w prime location, połowa sklepów i restauracji jest zamknięta, do wynajęcia. Wieje tu martwotą.
Muzeum miejskie w Koźlu jest zorganizowane w odrestaurowanym fragmencie Zamku. Wstęp wolny. Jest tu mała ekspozycja, ale pomimo to jest co oglądać. Zwłaszcza na tle rynku.
Ale sam Zamek raczej nie wygląda na zadbany. Może jeszcze nie grozi natychmiastowym zawaleniem, ale najwyraźniej brakuje tu i pieniędzy, i pomysłu.
W podziemiach muzeum można zobaczyć nieco strojów z przed ponad 100 lat, nieco sprzętów domowych i innych pamiątek.
W Kędzierzynie, tuż za miedzą, był hitlerowski obóz pracy, gdzie niewolnicy remontowali wagony.
Koźle i Nysa to były twierdze pruskie, oblegane przez wojska Napoleona. W Nysie nawet można zobaczyć rekonstrukcje tamtego oblężenia. Przydało by się więcej eksponatów z tamtej epoki, ale najpierw Prusacy a później Niemcy raczej nie darzyli tego okresu sentymentem.
EOF
